Soms denk ik als therapeut wel eens

Soms denk ik als therapeut wel eens…

hoe bijzonder het is dat mensen juist in hun meest kwetsbare momenten de moed vinden om hulp te vragen.
Dat ze binnenstappen met een rugzak vol ervaringen en vaak zwaarder dan ze zelf beseffen.

Ik hoor regelmatig: “Ik dacht dat het inmiddels wel beter zou gaan.”
Alsof er een tijdslimiet zit op verdriet, of een eindpunt aan rouw.
Maar heling laat zich niet haasten.
Verlies, trauma, verandering , ze hebben hun eigen tempo, hun eigen ritme.

Soms denk ik als therapeut wel eens dat het echte werk niet zit in de methode,
maar juist in de ruimte daartussen.
In de stilte, het zuchten, de traan die eindelijk durft te vallen.
In het moment waarop iemand weer durft te voelen, in plaats van alleen te overleven.

Ik zie het gebeuren: het moment waarop iemand zachtjes verschuift van “ik moet verder” naar “ik mag er zijn.”
Dat is de plek waar herstel begint.
Niet in het oplossen, maar in het toestaan.
Niet in het vechten, maar in het verzachten.

We zijn vaak streng voor onszelf.
We denken dat groei zichtbaar moet zijn, meetbaar, bewijsbaar.
Terwijl het meestal zit in iets kleins:
weer lachen om iets, beter slapen, diep ademhalen zonder tranen.

Dat zijn de momenten die tellen.
De stille, bijna onzichtbare stappen die maken dat iemand weer durft te leven.

En misschien is dat wel waar therapie uiteindelijk over gaat:
niet over genezen, maar over weer heel worden op jouw manier, in jouw tijd, in jouw tempo.

Herken jij jezelf hierin?

Misschien voel jij ook dat het tijd is om stil te staan bij wat je meedraagt.
In mijn praktijk Reis van het Leven begeleid ik mensen bij rouw, verlies en trauma — met ruimte voor wie jij bent, wat je voelt en wat je nodig hebt.

📍 Locatie: Maassluis en Roelofarendsveen
Meer rust, zachtheid en richting vinden begint met één gesprek.

Plan een vrijblijvend kennismakingsgesprek