“Voorbereiden op later: niet droog houden, maar beschermen”
Als ouder van een kind met een beperking voelt loslaten meestal echt niet als wens, maar meer als bedreiging.
Wie zorgt er later? Wie begrijpt hem/haar zoals jij dat doet? Wie weet wat hij/zij bedoelt met die blik, dat tikje, dat ritueel?
De neiging om altijd je kind te blijven beschermen is logisch.
Maar juist daarom is het zo belangrijk om al vroeg te beginnen met iets anders: voorbereiden op wat komen zal.
Niet op een leven zonder risico’s, dit is immers onmogelijk,
maar op een leven met voldoende zelfvertrouwen, vaardigheden en omringd door mensen om op terug te vallen.
Bereid je kind voor met een paraplu-concept:
* Je leert je kind leven onder zijn of haar eigen paraplu.
* Die mag best wel een beetje lek zijn.
* De wind mag hem/haar ook wel omverblazen.
* Maar jij leert hoe hij/zij hem repareert.
Het grote verschil? Jij houdt de paraplu niet meer zelf boven zijn/haar hoofd.
Dat betekent:
-
Beginnen met kleine taken laten oefenen,
-
fouten laten maken,
-
zelf leren bellen, koken, kiezen, beslissen.
Met vallen en opstaan. En met jou op de achtergrond als vangnet, niet als overnemer.
Het voelt natuurlijk als loslaten. Maar in feite is dit pure liefde in haar krachtigste vorm:
je kind leren zichzelf te dragen.
*Ben jij ouder van een kind met extra zorgbehoeften en zoek je houvast in het loslaten? Ik loop een stukje met je mee.
*Stuur me een bericht en plan een afspraak voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek.
Reactie plaatsen
Reacties