Je hoeft niet ongeschonden te blijven om sterk te zijn
Soms gebeurt er iets dat je wereld op z’n kop zet.
Een verlies, een plots afscheid, een diagnose die je niet zag aankomen.
En ineens voelt alles wiebelig. Alsof de grond onder je voeten wegvalt.
Je denkt misschien: “Ik trek dit niet.”
Maar toch… je ademt. Je staat op.
En hoewel je het misschien niet zo voelt: je bént veerkrachtig.
Niet omdat je het allemaal weet, of alles aankan.
Maar omdat je je laat raken en toch blijft bewegen.
Veerkracht ziet er niet uit zoals op Instagram
Nee geen glimmende quotes of powerposes.
Maar een moeder die zelfs in haar rouw ook lacht om een herinnering.
Een lichaam dat opnieuw vertrouwen opbouwt na een ziekte.
Een mens dat, ondanks de angst, toch naar buiten durft te stappen.
Of zich juist even naar binnen keert.
Veerkracht is geen prestatie.
Het is vooral een proces. Een keuze, en ja ,soms elk uur opnieuw.
En vooral: een houding.
Buigen zonder te breken.
Soms zelfs dwars door het buigen heen sterker worden.
Zoals een boom die zich meebeweegt met een storm.
Je kunt veerkracht zelf oefenen
Het begint met zacht zijn.
vooral tegen jezelf. Tegen het idee dat je ‘er’ al moet zijn.
Met kunnen ademhalen op moeilijke momenten.
Met leren voelen in plaats van vechten.
En ook met hulp durven vragen. Want veerkracht leeft niet in een isolement.
Het groeit juist wanneer het in verbinding is.
In tijd.
In verhalen delen.
In stilte ook.
Je bent sterker dan je denkt
Als jij dit leest, ben je eigenlijk al begonnen.
Je bent al aan het buigen. Aan het dragen.
Aan het helen.
En ik wil je zeggen: dat is niet zomaar vanzelf gegaan.
Dat is kracht.
Echte kracht.
De kunst van buigen zonder te breken leer je niet uit een boek.
Die leer je door het leven te leven.
En als jij het even niet weet?
Dan weet ik het misschien wel even voor je.
Reactie plaatsen
Reacties